Wedstrijdverslag Erasmus 2 – HVC’10
Zaterdagochtend… matchday voor Erasmus 2. Sinds de komst van de geslepen en ervaren trainer Ron Eckhart, die zijn sporen heeft verdiend bij enkele beruchte topclubs in Den Haag, is de schwung, de geldingsdrang en de ijzeren wil om voor elkaar door het vuur te gaan volledig terug bij het 2e. De trainer heerst als een veldheer en overziet als geen ander snel en doortastend de zwakke punten van de tegenstander en weet dit te verwerken in een plan om de tegenstander zijn wil op te leggen. Deze vaardigheden waren de ontbrekende punten om Erasmus 2 opnieuw tot bloei te laten komen.
Op deze mooie en zonnige wedstrijddag druppelen de spelers langzaamaan binnen en direct valt op hoe hecht de mannen zijn. De trainer en zijn staf slaan dit goedkeurend gade. Stipt om 10.45 uur trekt de trainer samen met zijn secondant Luuk (kind van de club) terug voor een technisch masterplan om ook HVC te overrompelen.
Na een (zoals van de trainer te doen gebruikelijk) helder betoog over het strijdplan begonnen de toreadoren aan de wedstrijd die werd geleid door clubscheidsrechter Mike L. een man die na zijn huwelijk niet veel meer op de club is te vinden.
Over de wedstrijd kunnen we kort zijn. De 1e helft was rommelig, soms ronduit slordig. De spelers maakte een lome indruk en het lukte maar niet om op stoom te komen. Met name de middenvelders en de spits liepen uit hun posities waardoor er ruimtes ontstonden en de passing was op momenten onder de maat waardoor er gevaarlijke situaties ontstonden door razendsnelle uitvallen van onze westlandse vrienden. Door leiderschap en moedig ingrijpen van laatste man Maikel, een waar fenomeen en zwaar onderschat, die ondanks het meetorsen van vele extra kilo’s, het tij wist te keren. Niet alleen verdedigend maar ook bij snelle uitvallen stoomde deze zware held op…..maar ook hier ontbrak het overzicht bij zijn companen om deze aanvallen dodelijk af te ronden. Op deze momenten werd pijnlijk duidelijk op welk niveau deze veteraan speelt en denkt.
Ondanks de matige 1e helft wist Erasmus 2 maal te scoren. Lars, een speler die nog niet zijn plek bij Erasmus gevonden lijkt te hebben, scoorde van dichtbij na een werkelijk fantastische actie van linksbuiten Giovanni (die door zijn medespelers liefkozend “de goddelijke kanarie” wordt genoemd. Al snel volgde een 2e doelpunt door Kyle. Een geraffineerde middenvelder die een neus voor doelpuntjes heeft. Deze speler met de bijnaam “de kleine Poedel” liet iedereen in verwarring achter toen hij in de 2e helft op werkelijk “Bergkampiaanse” wijze zijn 2e doelpunt maakte.
Na een aantal geniale wijzigingen van de trainer in de rust kwam Erasmus langzaam op stoom. Met de goddelijke kanarie op rechts en Emre (de tovenaar van de bospurus) op links werd het Westlandse bolwerk ontwricht en aan gort gespeeld. Ook Daan, normaal gesproken de onverzettelijke nummer 6 op het middenveld, zag na een dramatische 1e helft het licht en wist na een perfecte actie van De Tovenaar met een droog slot alle aspiraties van HVC weg te blazen. In dit prachtige team zijn vaders en zonen betrokken en het is ontroerend om te zien hoe onze technisch manager Hans (bijnaam: De Ziener) na dit doelpunt van Daan vol extase en diepe liefde sprak over de enorme talenten van zijn kleine Daan. Ontroerend en mooi tegelijk om deze publiekelijke homage van een vader voor zijn zoon mee te maken. En zoals het dan zo vaak gaat stijgen de toegedichte kwaliteiten uit ver boven de werkelijkheid.
De wedstrijd is met 4-2 afgesloten en werd gevierd als ware het kampioenschap werd behaald.
Na deze magnifieke overwinning trok het 2e onder leiding van hoofdleider Jordy naar VCS om het keurkorps aan te moedigen. Over deze wedstrijd was niet veel te melden. Wel noemenswaardig was de prettige barbezetting die onze helden tot laat wist te boeien.
De trein….die dendert voort….onverschrokken….naar de volgende halte in het Westland….. Velo….de jacht gaat door.
