In memoriam Tim van der Meer

Vanwege de maatregelen ter beteugeling van het coronavirus, mochten vrijdag 13 november jl. slechts 28 Erasmianen bij de begrafenis aanwezig zijn. Tijdens de daaraan voorafgaande plechtigheid, werd door Hans van Vliet een in memoriam uitgesproken. Een samenvatting daarvan staat hieronder afgedrukt.

Als je in de 60’er jaren van de vorige eeuw in de Haagse Moerwijk opgroeide, was de kans groot dat je bij GDS terecht kwam. En dat overkwam Tim ook. Het grootste deel van zijn leven is hij lid van GDS en later van sv Erasmus geweest. Een geruime tijd daarvan was hij actief op de groene mat. Maar opvallen deed Tim vooral buiten het veld.

Op 21 jarige leeftijd gaf hij te kennen dat hij jeugdleider wilde worden. Dat kwam goed uit. Want GDS maakte vooral bij de jeugd in het begin van de zeventiger jaren een grote groei door. Tim kon bijzonder goed met de jeugd uit de voeten. Daarnaast had hij tal van ideeën hoe zaken anders maar vooral beter konden. Zijn opstelling was aanleiding om hem te vragen tot de jeugdcommissie toe te treden. Daar moest hij wel even over nadenken. Want aan vergaderen had hij een hekel. Maar gelukkig stemde hij toe. Ruim 20 jaar is hij in verschillende functies aan de jeugd verbonden geweest. Naast commissielid was hij leider, scheidsrechter, wedstrijdsecretaris, toernooisecretaris, organisator van nevenactiviteiten enz. Mede door zijn creativiteit trad Tim ook toe tot de leiding van het jaarlijkse jeugdkamp. Tim was daarnaast een van de drijvende krachten achter de organisatie van internationale jeugdtoernooien. Die vergden veel voorbereiding, vooral de toernooien in het buitenland. Tim zijn hart lag duidelijk bij de jeugd.

In het midden van de negentiger jaren verschoof de aandacht van Tim van de jeugd naar de senioren. GDS kende toentertijd enkele seizoenen een zaterdagelftal dat in de standaardklasse uitkwam. Dit mede dankzij de stimulerende rol van Tim. Daarnaast werd hij onder andere leider, wedstrijdsecretaris, materiaalman, inkoper van sportmateriaal en verzorgde hij het wassen van de sportkleding. Na de fusie bleef hij deze taken voortzetten. Daarnaast was hij vooral faciliterend bezig. Ook algemene activiteiten konden op de steun van Tim rekenen. Zo was hij enige tijd de drijvende kracht achter het Erasmus Darts, ons jaarlijkse dartstoernooi. Tim was overal inzetbaar. Bij de internationale handbaltoernooien, achter de bar en voor de accommodatie.

Tim was altijd kritisch. Dat kwam tijdens ledenvergaderingen tot uiting. Met hem kon je vele dialogen voeren. Maar er was nooit sprake van eigen belang. Het ging altijd om de vereniging. Tim kon wel enorm eigenwijs zijn. Dan was hij moeilijk van zijn standpunt af te brengen.

Naast de vereniging had Tim nog een tweede grote liefde. Dat was het reizen. In het verleden bezocht hij met Joop Meeuwis en Peter van den Ende vele uithoeken van de wereld. De laatste tien jaar ging Tim eind augustus en eind januari in zijn eentje op vakantie. En als alles goed was gegaan met zijn gezondheid en het coronavirus geen spelbreker was, had Tim nu tezamen met Leo Koers in Uruquay gezeten. De herfstvakantie werd al vele jaren met zijn Erasmus-vrienden en -vriendinnen benut voor een reis in Europa benut. Daarvan kon hij enorm genieten.

Tim heeft sv Erasmus ook in financiële zin erg geholpen. Toen de financiering van het kunstgrasveld niet rond leek te komen, sprong Tim bij. Zonder zijn ruime financiële bijdrage was het kunstgrasveld er in 2011 zeker niet gekomen.

Bij Tim was de derde helft een heel breed begrip. Als hij op zijn praatstoel zat, kon hij enthousiast daarover verhalen. Want hij kon niet alleen na afloop van een wedstrijd of wedstrijddag aan de bar genieten. Dat gebeurde ook op donderdagavond na afsluiting van zijn werkzaamheden. En bij deelname aan kaartavonden, waaronder die van onze kaartclub Harten 10. Of gezellig met Erasmus-vrienden oud en nieuw vieren. Veel voldoening had hij ook als omroeper bij toernooien. Hij praatte de gehele dag een toernooi aan elkaar. Ook de connectie met de loopgroep bezorgde Tim veel plezier. Zelfs het koffiemoment van het accommodatieteam op de maandagmorgen werd door hem bijzonder op prijs gesteld. Ondanks zijn kritische houding was hij toch snel tevreden.

In 1996 vond het toenmalige algemeen bestuur van GDS dat Tim gelet op zijn vele verdiensten in aanmerking kwam voor toekenning van het lidmaatschap van verdienste. De oorkonde was gemaakt en de ledenvergadering zou de voordracht toekennen. Maar zover kwam het niet. Tim had er lucht van gekregen. Onomwonden liet hij blijken dit gebaar niet op prijs te stellen. Als lid van de vereniging is het nu eenmaal heel normaal om je voor de club in te zetten, stelde hij. Natuurlijk respecteerden wij dat. Later is geprobeerd deze waardering alsnog uit te reiken. Maar wij maakten geen schijn van kans. Deze bescheidenheid typeert Tim. Daarnaast had hij er een hekel aan om in het middelpunt van de belangstelling te staan. Alleen zijn jubileum-verjaardagen liet hij niet onopgemerkt passeren. Velen herinneren zich ongetwijfeld nog zijn 50e verjaardag die in De Uithof werd gevierd. En natuurlijk het overvolle sportcafé in de binnenstad toen hij 65 werd. Maar voor de rest bleef Tim bescheiden. Hij cijferde zichzelf weg. Misschien wel teveel. Dat leidde zelfs tot verwaarlozing van hemzelf.

Tim zat niet op een uitgebreide uitvaart te wachten. Maar door samen te zijn konden wij hem toch gedenken en elkaar een hart onder de riem steken. Want het landschap dat Erasmus heet is door zijn vertrek voorgoed veranderd.

Tim bedankt. Rust zacht.