Verslag HMSH VE1 – Erasmus VE2: 5-1

Best wel weer een enerverende wedstrijd. Luxe problemen vooraf met 15 man op het formulier. Keuzes maken dus, maar met voldoende vrijwilligers snel opgelost. We eindigden de wedstrijd overigens met 10 man. Geen rode kaart hoor, maar pling plong de ene spier na de andere die het begaf. Ojee wat begonnen we vandaag pover aan deze wedstrijd, Te weinig strijd veel balverlies en voor zover er feiten waren liepen wij daar achteraan. Toen waren daar ook nog de klutsballen, ging de deur van voor na achter wagenwijd open en kreeg HMSH alle kans om eenvoudig de 1-0 en 2-0 te maken. VE2 werd ondertussen wakker en begon iets meer grip op deze partij te krijgen. Althans dat was de constatering vanaf de zijlijn. In het veld duurde het nog wat langer voordat we aanhaakten. Nadat het eerst 4-0 was geworden verschenen wij voor het doel van HMSH. Als we dan naar voren gaan dan doen we het ook goed. Pré assist van Donny, assist van Robert, lob van Bora en de treffer was een feit. 1-4 en enige hoop gloorde aan de horizon, en zoals elk sprookje was het toen tijd voor…….Thee.
In de rust tijd voor een heuse sessie lach therapie, diverse psychoanalyses en een assertiviteitstraining. Het bleek te helpen want de 2e helft ging een stuk beter. Lange tijd wisten we HMSH te bestrijden en zelf weer aan voetballen toe te komen. De krachten als ook het aantal spelers namen af. HMSH maakte nog de 5-1 en het eindsignaal klonk ons als muziek in de oren.
In de 3e helft werd een aanvang gemaakt met het oud Hollands kratje stapelen in de kleedkamer, kwamen alle stoere verhalen los en werd er zowaar stilgestaan bij het familieweekend van Erwin. Wat daar toch allemaal gebeurd is, daar kunnen we in dit verslag verder geen mededelingen over doen. Het staat blijkbaar allemaal in de sterren zo werd ons verteld. Of daarmee alle sterren van gebukte mannen onder de douche werden bedoeld, laten we maar even in het midden. Fijn om te weten dat we sinds vandaag een eigen was-service hebben. De truc hiervoor is als volgt: is je eigen tas te klein dan lever je je vuile was in bij Robert en die zorgt dat het schoon terug komt. Wij verwachten de komende weken veel kleine tassen en wensen Robert succes toe in zijn nieuwe rol als man of the laundry. Dan ook nog een opmerkelijk bericht van Michel Bot, als supporter terug op het veld waar hij vooralsnog zijn laatste wedstrijd speelde. Michel gaat in november met zijn dochter naar Londen, alles is geregeld maar er is nog een klein probleempje; hij spreekt geen Engels. Vervolgens kwamen we via restaurant peppepokechella (fonetisch zullen we maar zeggen), waar je vroeger gewoon met de fiets doorheen kon, via de kettingstraat in bioscoop Le Midi uit. Het ene verhaal na het andere uit de oude doos eindigde met de wijze woorden van Stef, klits klats klandere van de ene hand in de andere.
Tot volgende week.
Bora 3, Raymond 2, Erwin, Michel Br, Cihat, Dennis, Bas.