Ons bereikte het trieste bericht dat oud VVP-lid Karel Kamps is overleden.
Karel Kamps was eindjaren 70 en begin jaren 80 een zeer betrokken ouder, die graag aanwezig was bij de voetbalwedstrijden van zijn zoons Michel en Richard. Vanuit die betrokkenheid toentertijd was Karel – maar ook zijn vrouw Wil – wel te porren om mee te denken en mee te werken binnen de jeugdafdeling van VVP.
In de loop van de jaren tachtig van de vorige eeuw durfde de jeugdafdeling het aan om met de B- en C-klassers een klein weekje in de Ardennen te verblijven. Vanwege het smalle budget werd er gereden met eigen auto’s. Op een park werden een paar huisjes afgehuurd en kon de lol beginnen.
Karel vond het heerlijk in het middelpunt van de belangstelling te staan. De sfeer werd goed gehouden met de wildste verhalen en de leukste spelletjes. Het “schoenlappertje” was zijn meest favoriete spel. Zo kon hij jeugdleiders en jeugdleden op een sportieve manier in het ooitje nemen. Karel en Wil maakten namen graag deel aan uitstapjes met de jeugd en schroomden ook niet daarvoor het nodige te doen.
Gesteund door zijn grote liefde Wil kreeg Karel de nodige ruime zich in te zetten voor de jeugd. Altijd goed gemutst en positief van instelling. Bij VVP liep in die tijd zeker een aantal jongens rond met een pittig karakter en een eigen wil. Het jeugdkader had daar vaak de handen vol aan. Karel kon lezen en schrijven met dit soort jongens. En hij hield ze vaak goed bij de les en bij de groep. Karel ontpopte zich als snel als vertrouwenspersoon voor de jeugdleden als zij ergens mee zaten. Karel bemoeide zich niet met de voetbalorganisatie. Hij richtte zich met name op het wel en wee van de jeugdleden en hun gezinnen. De altijd vrolijke Karel had een groot sociaal en rechtvaardig hart.
Maar achter de uiterlijke vrolijkheid schuilde ook een andere Karel die soms een depressief gemoed had. Het verlies van zijn vader door een oorlogsdaad en de vroege dood van zijn broer waren daar met name debet aan.
Karel trad kort na de fusie met GDS toe tot de kantinecommissie. Het was voor iedereen even wennen aan de nieuwe situatie. Karel had moeite zijn draai te vinden en verdween helaas snel van het toneel. In het begin was er nog enig contact maar dat verwaterde. Hij viel terug op het huiselijk gebeuren. Hij genoot daarin volle teugen met Wil en de hond. Maar ook zijn tuin met de visvijver waren belangrijk voor hem.
Karel werd op zichzelf teruggeworpen toen rond 2010 de geestelijke gezondheidstoestand van Wil achteruit ging. Karel was er duidelijk in. Hij riep met verve: “Wil heeft altijd voor mij gezorgd. Nu zorg ik voor haar en het zal haar aan niets ontbreken”. Zo geschiedde.
Karel brak toen hij in april 2017 afscheid moest nemen van zijn grote liefde Wil. De laatste ruim 7 jaren hadden voor Karel niet meer gehoeven. Thuis zitten, roken en tv kijken was er overgebleven. De trots en het zorgzame van Karel en Wil waren doorgegeven aan de kinderen. Met name Richard wilde zijn vader niet in een verzorgingshuis hebben en heeft hem met steun van Michel en hun kinderen tot de laatste dag thuis weten te verzorgen.
De uitvaart heeft al plaatsgehad in bijzijn van een beperkte groep familie en vrienden.
Moge Karel de rust gevonden hebben nu hij weer met zijn Wil is herenigd.
Namens het algemeen bestuur
John Houtman
