sv Erasmus VE2 – The End: onbeslist
juni 2020
We beginnen dit afscheidsverslag met de epiloog:
“het onafwendbare afscheid, gegroet allemaal, het ga jullie goed”.
Zonder last te hebben van de wekelijkse deadline, kon ik er rustig voor gaan zitten.
Rijpe beraden, wikken en wegen, even in de koelkast, er weer uit, nog even in het laadje gelegd en er weer uitgehaald, opnieuw tegen het licht gehouden, slapeloze nachten, en uiteindelijk tijdens een in allerijl uitgeschreven bijeenkomst op veld 2, werd berekend en beredeneerd de gezamenlijke conclusie getrokken dat de kicksen aan de wilgen worden gehangen. VE2 stopt met voetbal in competitieverband. Neem even de tijd om dit in jullie op te nemen en te verwerken, dan neem ik hier een paar witregels voor op in het verslag en gaan we daarna weer verder.
Wanneer was de proloog ook al weer? Veteranen kampen naar mate de tijd verstrijkt met beginnend geheugenverlies. De proloog dateert dus al van heel lang geleden. Zoals de proloog bestaat, zo bestaat er ook een epiloog, ook wel bekend als: nawoord, narede of naspel. Bij een verhaal en een toneelstuk wordt het vaak gebruikt om nadere uitleg te geven over de inhoud van het werk, of om te vertellen wat er nadien met de hoofdpersonen is gebeurd.
De inhoud betrof het ons zo dierbare spelletje Voetbal, de hoofdpersonen van het laatste seizoen waren:
Carl, Renato, Peter Ho, Michel, Kees, Peter Ha, Angelo, Hans, Anthony, Max, Marco, Wim, Ayoub, Bulent, Baggio, Patrick, Dennis, Willem, Steve, Herman en Cock.
Het zat er al een beetje aan te komen, dus hoe onverwacht kan dit bericht zijn?
Verantwoording zijn we niet verschuldigd, maar ach we nemen jullie gewoon even mee in ons besluit.
Wekelijks aantreden tegen een steeds jongere generatie veteranen vergt veel van het lichaam, geest en de positie op de ranglijst. De ouderdom lag al langer op de loer en stond voor de een aantal van ons plotsklaps voor de neus. Kleine pijntjes worden grote pijn, blessures zijn heviger en duren steeds langer,
Andere interesses, bezigheden, verplichtingen waardoor we lang niet iedere week voltallig zijn, speelde een grote rol. Als laatste het (gerespecteerde) besluit van een aantal van ons om te stoppen.
We houden de eer dus aan onszelf. Uiteraard wel teleurgesteld dat Corona dit besluit heeft bespoedigd en we de competitie niet konden afsluiten met het kampioenschap.
Jammer dus, maar: we kijken met een prachtige vriendengroep terug op een fantastische periode met, veel mooie wedstrijden, vele hoogtepunten, eigen doelpunten, zon en regen, vreugde en verdriet, plezier en bier.
We nemen afscheid van de warming-up, het catanaccio, buitenspel, cirkelpressie, counters, corners, blessuretijd, de basisopstelling, de assist, balcontrole, de toss, het afstandsschot, de sliding, de professionele overtreding, de crosspass, het dribbelen, de derby’s, hands, the hattrick, de inworp, koppen, kluitjesvoetbal, lobje, de kruising, de volley, de panna, het puntertje, de schijnbeweging, de schwalbe, het slotoffensief en de publiekswissel, ja want daar waren we al die jaren met veel plezier zo druk mee.
Onze dank gaat uit naar onze trouwe toeschouwers, lezers en de uitvinder van het voetbal.
Het goede nieuws is dat een groot deel lid van de club blijft, spelend of niet spelend. We zien jullie snel weer, want een deel van ons blijft op de donderdagavond trainen. Verder wordt er nagedacht om met enige regelmaat onderling 7 tegen 7 te spelen. Bye te way, voor iedereen die dit leest en dat leuk vind, doe gezellig mee en meld je hiervoor aan. De immer zo belangrijke 3e helft, die altijd een prominente plaats bij ons heeft, hoeft zeker niet te verdwijnen, want zoals een ons bekend lid altijd zegt: stikkedorst moeten we niet hebben. Dat we elkaar dus nog maar vaak aan de bar mogen tegenkomen.
De pen is nog niet leeg maar gaat, met pijn in het hart, terug in het etuitje.
In de overtuiging dat medeschrijver “senior” zich in deze woorden kan vinden, groeten wij al onze trouwe lezers, nemen wij afscheid met een lach en zeggen wij tot ziens.
Senior 1 en 2.
