RVC Celeritas VE1 – sv Erasmus VE 2:  4-3    

Een druilerige lucht boven een troosteloos leeg complex. Slechts een van de vele velden in gebruik door kleine jongetjes die nog dromen van een grote toekomst. In de kantine hangt de koude lucht van vergane glorie. Tegels op de vloer, tegels op de muur en tegels op het plafond. Vroeger klotste er geld tegen de plinten, wat rest is een gapend, zwart gat van de open haard. Ooit was hier passie en vuur maar ja “ das war einmal”.

U begrijpt het al, het is zondag en de ”dag des voetbals “ is aangebroken. Dit keer met 14 man, een echte keeper, een vertrouwde vlagger en iets wat best wel eens een voorhoede zou kunnen vormen. Alle ingrediënten aanwezig om de dalende lijn om te buigen.

Ondanks het weer speelden we op gras. Normaal gesproken heeft dit onze voorkeur maar deze mat had een toplaag waar een kudde gnoes geen schade aan konden richten. Van Teun, onze rots in de branding en zeker niet een van de kleinste was soms alleen de kruin zichtbaar. Bullent was zelfs de hele eerste helft onzichtbaar en het publiek weet dat ik dan niet over zijn voetbalcapaciteiten spreek.

Sommige van ons hadden de bal nog niet aangeraakt of hij lag al op de stip. Door een ongelukkige samenloop komt Celeritas op 1-0. Dit keer blijven we bij de les en laten we de bal zo goed en zo kwaad als het gaat, rondgaan. Na een paar afgeslagen aanvallen kwamen we toch op gelijke hoogte. Dit alles te danken aan Willems “handeling(k)s” snelheid (of was het rechts?) De scheids zag er geen opzet in en de 1-1 was voor Den Dulk. Celeritas had het betere van het spel maar we bleven krakend overeind.

Voor de rust wist Celeritas nog eenmaal te scoren. De ruststand gaf ons hoop en zeker wanneer je kijkt wat je nog achter de hand hebt. De wissels kregen de opdracht zich goed voor te bereiden. Dat was niet tegen dovemansoortjes gezegd. Nu bereid eenieder zich op zijn eigen wijze voor maar een van de wissels ging zo serieus warmlopen dat we hem van een ander veld moesten plukken. Volgens insiders had het iets met de N.I.V.O. en roots te maken. “Adoeh, een hoop soesa om niets”. Na 5 minuten stond hij waar hij wezen moest. In de tweede helft ging het inderdaad beter. Zij liepen achter ons en wij liepen achter de feiten aan. Het werd 3-1 en Peter Hartgring maakte er 3-2 van. Wederom rommelde Den Dulk het van 4-2 nog naar 4-3 van maar de scheids vond het na 40 minuten wel genoeg.

Een close finish maar dat levert geen punten op. Wel een compliment van de tegenstander die niet begreep waarom wij zo laag op de ranglijst staan. Iemand van ons zei langs zijn neus weg dat dit meer iets zegt van Celeritas dan over ons. Hij bleef met een peinzende blik in zijn ogen achter op het veld. Het was een leuk potje. Volgende week wordt het 10 graden met DVC als uitdaging, wie weet wordt het nog leuker.

 

Senior

 

 

Doelpunten
Willem	10	Dennis K.	3	Steve	1	Sander	1
Baggio	6	Marco	2	Robbert	1	Hans	1
Peter Ha.	4	Patrick	1	Michel B.	1	De rest	0
						Totaal	28