Houtwijk VE1 – sv Erasmus VE2: 6-2
Met vandaag;
De doordeweekse inhaalwedstrijd. Het mysterie van het oranje tasje. En nog veel meer…
Ongelooflijk maar waar, onze recreanten die het spelletje nog altijd zeer serieus nemen, hadden een inhaalprogramma op de woensdagavond. De eerste hindernis hierbij was het doolhof in Houtwijk. Onvindbaar zonder navigatie of is het vaginatie. Bas woont al 2,5 jaar tegenover de voetbalclub en kan zijn eigen woning nog steeds niet vinden. Overigens gaan geruchten dat hij de woning(en) van zijn buurvrouwen wel weet te vinden. (vandaar navigatie of vaginatie). In de kleedkamer worden de kostbaarheden trouw verzamelt in het “oranje tasje”, waar het gehele team zeer aan is gehecht. Om onverklaarbare redenen bleek het tasje spoorloos, vervolgens brak er grote paniek uit en alle uitleg van Stef te spijt, leek dit het een definitieve afscheid te zijn van onze trouwe bondgenoot. Edoch in de rust bleek het oranje tasje terug getoverd en kon Stef weer opgelucht adem halen. Het hoe en waarom zal voor altijd een mysterie blijven, maar ons “grootste probleem” was opgelost en daar ging het ons om. Man, man, hoeveel kan een mens aan op de woensdagavond.
Houtwijk heeft een team dat een aardig balletje kan trappen. Met als specialiteit de Crosspass. Zowel ons middenveld als de verdediging zagen ballen van de ene naar de andere kant vliegen en zette alle zeilen bij om grip op de wedstrijd te krijgen. Helaas bleek dat in de eerste helft een pittige opgave en waren we kansloos voor wat betreft de tegendoelpunten. Zelf kregen we meer dan genoeg mogelijkheden om de score een beter aanzien te geven, maar onze kanonnen voorin stonden niet goed afgesteld. De ruststand, geflatteerd mogen we zeggen, was met de neus op de feiten een duidelijke 5-1 in ons nadeel, maar de eer was gered door Bora.
THEE.
Na rust moest dit beter en anders, redden wat er te redden was en op jacht naar doelpunten. De kansen waren er zowel voor ons als voor Houtwijk. Deze helft wisten we af te sluiten met 1-1, mede door een prachtig doelpunt van Baggio. Tja en wij beschikken helaas niet over een type Woutje Weghorst die in blessuretijd de winst pakt. Eerlijk is eerlijk de kwaliteit bij Houtwijk was beter op orde en de winst was verdiend.
Supporters bedankt, ook voor jullie bijdrage aan de catering van de o zo belangrijke derde helft. Opeens kwam er een ringtone uit het geheimzinnige oranje tasje en dat bleek de babyfoon van Bas te zijn. Helaas voor dochterlief hoorde papa dit niet en is zij hopelijk weer in slaap gevallen, dit in tegenstelling tot pappa Bas die hoorbaar aanwezig was. Vervolgens stonden we nog even stil bij de blessure aan de lies van Kevin. Een groot drama leek zich te gaan voordoen, maar deze blessure werd ter plekke genezen toen onze analist Raymond duidelijk maakte dat het om een groeistuip ging. Stef stond nog stil bij zijn management training, zenuwen voorafgaand aan de volgende dag, denken wij. Toen Stef in zijn lezing opeens allemaal woorden van 3 of meer lettergrepen ging gebruiken stroomde de kleedkamer langzaam leeg en hopen wij voor hem dat dit tijdens de cursus beter zal gaan.
Aanstaande zondag nog een keer aan de bak, uit tegen Toofan, aanvang 13.00 uur.
Komt dat zien, komt dat zien.
Tot volgende week.
Dennis: 8¼, Raymond: 8, Erwin: 7, Michel B.: 6, Bora: 5, Baggio: 4, Robert: 2 Kevin: 2, Michel: 1, Wil: 1, Murat: 1, E.d.: 3.
