Einde “tijdperk Peter Hartgring” is nabij

Afgelopen weekend maakte Peter Hartgring bekend dat hij aan het einde van het seizoen 2021-2022 gaat stoppen als trainer van de zondagselectie. En daarmee komt een einde aan een periode die wel eens als “het tijdperk Peter Hartgring” in de geschiedenisboeken van Erasmus kan worden opgetekend.
Tegen het einde van het seizoen 2015-2016 kreeg Erasmus te maken met een leegloop van de zondagselectie. Het gevolg was dat de vereniging het tijdens 2016-2017 zonder zondagselectie moest stellen. Maar op initiatief van Peter Hartgring, die daarbij werd ondersteund door broer Marco en door Jeroen de Zoete, werd tijdens dat seizoen een lobby gestart die moest leiden tot de heroprichting van de zondagselectie. En met succes. Want in het voorjaar van 2017 werd een nieuwe zondagselectie gepresenteerd. Opvallend daarbij was de terugkeer van afgehaakte selectiespelers. Maar ook de komst van de nodige nieuwe spelers was grotendeels te herleiden tot de overtuigende inzet die Peter Hartgring daarbij aan de dag had gelegd. Daaruit ontstond een vaste spelerskern waarop ook nu nog kan worden teruggevallen.
Al de eerste seizoenen werd Peter geconfronteerd met de gevolgen van de verschuiving van voetbal van de zondag naar de zaterdag. Vele uithoeken van de provincie moesten worden bezocht om tot een volwaardige competitie te komen. Een seizoen later was er tijdens de tweede competitiehelft sprake van een winnaars- en een verliezerspoule. Aan het einde van het seizoen 2019-2020 kwam er een versterkte promotie. Gelet op haar positie op de ranglijst zou zondag 1 daarvoor in aanmerking komen. Maar door een jammerlijk intern misverstand greep Erasmus naast deze kans. Het gevolg was uitkomen in de 4e klasse van West 1. Dus reizen naar Amsterdam en omgeving. Peter liet zich door deze tegenslag niet uit het veld slaan. Sterker nog. Hij wist door zijn motiverende houding zijn selectie compleet te houden. Corona verstoorde deze competitie. Voor het seizoen 2021-2022 kwam de KNVB met een competitie met zes verenigingen, die elkaar vier keer zouden treffen. Inmiddels zijn hieruit drie teams weggevallen. Maar Peter weet het trainingsveld gevuld te houden en spant zich tot het uiterste in om via oefenduels toch in actie te komen. De wijze waarop hij spelers en vereniging steeds weer weet te motiveren en te inspireren, zijn bijzondere eigenschappen van hem.
Naast zijn voetbalkennis valt Peter op door zijn betrokkenheid en gedrevenheid. Hij kijkt niet alleen naar prestaties, maar vooral naar het totaalpakket waaraan je als trainer een bijdrage kunt leveren. Zo hechtte hij aan het toewerken naar een optimale sfeer. Waar anderen dit lieten liggen nam hij zelf het voortouw voor het organiseren van sfeerbijeenkomsten. Hij wil ook zelf een leuke tijd hebben en is bereid daaraan bij te dragen. Zo kwamen de seizoensactiviteiten van de grond. En niet alleen voor de zondagselectie, maar voor de gehele vereniging. Waar vacatures zorgden voor leemtes in de organisatie, sprong hijzelf in de bres. Dat leidde vaak tot meer gesprekken dan hem lief waren. Maar als het belang daarom vroeg, ging hij ervoor. Hij vond dat leden van de verenging niet alles vanzelfsprekend moeten vinden. Zij moeten een bijdrage leveren aan het wel en wee van de club. Verder gold bij hem “doe maar normaal, dan doe je al gek genoeg”. Een stukje nuchterheid dat bij Erasmus zeker geen kwaad kan.
Trainers zijn vaak passanten die puur met voetbalzaken bezig zijn en weinig oog hebben voor andere zaken binnen de club. Maar er zijn ook oefenmeesters die anders acteren. Peter is er daar een van. Dat komt natuurlijk ook omdat Peter een kind van GDS is. Waar hij ook actief wordt, hij blijft lid van Erasmus en dus in ons midden. Het zal straks wel even wennen zijn zonder Peter. Wij danken hem voor zijn bijzondere inzet. En wij wensen hem bij voorbaat veel succes toe in zijn verdere trainersloopbaan. Een afscheid als trainer volgt aan het einde van dit seizoen.